پلهایی که رهگذران را به هم میرسانند، سنگفرشهایی که خاطرات را بر دوش میکشند، و سایههایی که زیر آفتاب تابستانی امتداد یافتهاند.
در این گوشهی آرام، زمان اندکی کُندتر میگذرد؛ صدای آب، زمزمهی باد، و خندههای دوردست، تصویری از آرامش را در بوم زندگی نقاشی میکنند.
هر رهگذر، داستانی در دل دارد، اما در این لحظهی بینقص، هیچکس عجلهای برای رسیدن ندارد. اینجا، میان نور و سایه، طبیعت و انسان، زیبایی معنا مییابد...
استفاده از فیلتر ND برای کنترل بهتر نور و جلوگیری از روشنایی بیش از حد در برخی نقاط.
کاهش مقدار اشباع رنگ (Saturation) برای طبیعیتر کردن تصویر.
امتحان کردن یک زاویهی کمی پایینتر برای ایجاد حس نزدیکتر و واقعگرایانهتر.
این عکس ترکیبی از زیبایی طبیعت و زندگی روزمره را به نمایش میگذارد و در عین حال از نظر فنی دارای تعادل مناسبی در ترکیببندی، رنگبندی و نورپردازی است. مناسب برای یک پست تأثیرگذار در وبلاگ عکاسی!
مردمانی که در کنارهی این آبگیر آرام گام برمیدارند، گویی در جستجوی لحظهای از رهاییاند؛ لحظهای که زمان در آن محو شود و تنها موسیقی آب و نجواهای باد در گوششان طنینانداز گردد. مجسمهای در میان آب قد برافراشته، نمادی از انسان و پیوندش با طبیعت، گویی روایتگر افسانهای است که تنها در این سرزمین خیال معنا مییابد.
این تصویر، تلفیقی از آرامش و حرکت است، لحنی نرم از زندگی که در نگاه هر رهگذری، روایتی تازه میآفریند. شاید همین است راز زیبایی طبیعت؛ که هرچند بارها دیده شود، باز هم حرفی برای گفتن دارد.
با این تنظیمات، این عکس میتواند به یکی از آثار فوقالعاده در نمایش زیبایی طبیعت و ارتباط انسان با آن تبدیل شود.